Dünya Malı - İbretlik Bir Hikaye

Danyâl Aleyhisselâm bir çöle uğradı. Bir ses,

-”Ey Danyâl! Dur! Acâiblikler gör!” dedi. Danyal Aleyhisselâm sağına soluna baktı bir şey görmedi.

Yine yoluna devam etti. ikinci kere bir ses işitti.

Danyal Aleyhisselâm, ikinci ses üzerine durdum, dedi. Birde ne göreyim bir ev beni kendisine çağırıyor. Ben de o evin içine girdim. Altından yapılmış bir yatak gördüm. Misk ve anber ile donatılmış. Üzerinde ölü bir genç vardı. Genç, ölü değil de sanki uyuyordu. Gencin üzerinde anlatılmayacak vasıfta birçok güzel süs eşyaları, altın ve mücevherat vardı. Sağ elinde altından bir yüzük, başında altından yapılmış taç vardı. Başı ucunda bir kılıç vardı. Yapraktan ve yeşilliklerden daha yeşildi. Bir baktım yatak­tan bir ses geldi:

-”Bu kılıcı al ve üzerindekini oku!“

Bunun üzerine ben kılıcı aldım ve üzerindeki yazıları oku­dum. O kılıcın üzerinde şu yazılıydı:

-”Bu, Samsam bin Avç bin Unuk bin Âd bin İrem’in kılıcı­dır. Ben binyediyüz (1700) sene yaşadım.

Ben on iki bin cariye (kadın) ile temasta bulundum.

Ben kırk bin şehir bina ettim.

Ben zulüm, zorbalık ve ahmaklık ile insaf dâiresinden çıktım.

Benim hazinelerimin anahtarlarını, dörtyüz katır taşırdı.

Dünyanın hara­cını (vergisini) ben alırdım.

Dünya ehlinden benimle savaş edebi­lecek ve çekişebilecek kimse yoktu.

Kimse benim karşıma çıkıp benimle harbedemiyordu.

Ben Rubûbiyyeti (Rab olduğumu) iddia ettim.

Bana açlık isabet etti.

Öyle bir duruma düştüm ki, açlığımı gidermek için, bir avuç içi kadarcik bir tane (yenecek maddesi, buğday ve arpa için) bin (1000) kafîz ( 1 ) kadar inci (ve altın) ver­dim.

Gün geldi, bunu bulamadım. Bulmaya gücüm yetmedi.

Var­lığın içinde açlıktan öldüm.

Ey dünya ehli! Ölümünüzü zikredin. Hem de çok zikredin. Benden ibret alın. Beni aldattığı gibi, dünya hayatı sizi aldatmasın. Muhakkak ki, ehlim (ailem ve avenelerim) benim günahımdan hiçbir şeyi üzerimden kaldıracak değiller. Kimse benim günah yükümü yüklenmez“

Kaynak : Rûhu’l-Beyan Tefsiri-İsmail Hakkı Bursevi