Her geceyi Kadir gecesi bil, Her kişiyi Hızır bil.

Kibirli bir zengin, kapısına gelen bir fakire hakaret ederek kapısını yüzüne kapadı. Zavallı adam bitkin halde bir köşeye oturdu. O sırada kör bir adam onu gördü. Yanına gelerek üzüntüsünün sebebini sordu. Fakir, gördüğü hakareti anlattı. Kör adam onun acısını hafifletmek istiyordu. 

Üzülme kardeşim, gel bu aksam iftar edelim dedi ve iltifatlar ederek gönlünü alarak evine götürdü. Fakir, karni güzelce doyunca sevinmiş ve rahatlamıştı. 

Her şeye kadir olan Allah senide  nura kavuştursun, gözlerini açsın diye dua etti. 

Gece olunca amanın gözlerinden bir kaç damla yas geldi. Sonra gözleri birden acildi ve görmeye başladı. 

Bu haber, fakiri kapısından kovan tas yürekli adamın kulağına gidince, hemen gözü açılan kör adamı köşküne davet etti. 

Anlat bakalım, bu dertten nasıl kurtuldun? Dedi. Gözü açılan kimse söyle cevap verdi:

A zalim, öyle mübarek bir fakire hakaret ettin ki, onun duası beni aydınlığa çıkardı. İyilerin bastığı toprak mübarektir. Ama senin gibi, gönül gözü kapalı olanlar, onun kıymetini bilemezler. 

Sözün Özü:  Eskiler ne kadar doğru söylemişler değilmi. Her geceyi Kadir gecesi bil, Her kişiyi Hızır bil.