Haline şükretmek

Fakir bir saka, o sakanında bir eşeği vardı. Zayıf zavallı bir eşekti. Saka ona verecek ot bile bulamıyordu. Padişahın atlarının bakıcısı bu sakayı tanıyordu. Eskilere dayanan bir ahbaplığı vardı. Bir gün sakaya rastladı. 

Bu zavallı eşeğin hali ne böyle, neredeyse zayıflıktan ölecek dedi. 

Saka yana yana anlattı: Sevgili dost biliyorsun ki ben fakir bir insanim o sebeple bu zavallı hayvana bakamıyorum dedi. 

Padişahın ahırbaşı:

Sen bu hayvani bana ver bir kaç gün padişahın ahırına bağlayayım ona padişahin atlarının yeminden vereyim biraz düzelsin dedi.

Saka eşeği seve seve verdi. Eşeği alıp padişahin ahırına getirdiler. Eşek ahırdaki temizliği, atların halini görünce: Yarabbi dedi. Bu nasıl is, bu atlar senin yarattığında ben senin yarattığın değilmiyim benim halime bak, bunların durumuna bak, böyle olur mu dedi. 

Aradan bir kaç gün geçmeden savaş çıktı. Ahırdaki atları savaş alanına yolladılar. Atlar döndüklerinde her birinin vücutlarında yüzlerce yara vardı. 

Atların ayakları bağlandı, cerrahlar geldiler başladılar atların orasını burasını yararak, ok parçalarını, mızrak uçlarını çıkarmaya. Bunu gören eşek, söylediklerine bin pişman oldu. Haline şükretti.

Sözün Özü: Kul ne durumda olursa olsun daha kötüsü olduğunuda düşünmeli, haline şükretmelidir. Her durumun bir götürüsü, bir bedeli vardır. Kişi sadece kendinden iyi durumda olanları gördüğü surece mutlu olamaz. Dış görünüşte iyi durumda olmanın bir önemi yoktur. Önemli olan inanç ve sağlıktır